Megalodon (rekin) mógłby dosłownie zjeść wieloryba

Megalodon
Fot.: Megalodon / YouTube

Megalodon, największy rekin, jaki kiedykolwiek żył, słynie ze swoich ogromnych zębów wielkości ludzkiej ręki. Niewiele jest jednak skamieniałych dowodów na istnienie jego całego ciała. Międzynarodowi badacze we współpracy z UZH wykorzystali wyjątkowo zachowany okaz do stworzenia trójwymiarowego modelu komputerowego jego pełnego ciała. Ich wyniki sugerują, że megalodon mógł w pełni skonsumować ofiarę wielkości dzisiejszych wielorybów zabójców, a następnie przemierzać morza bez większego pożywienia przez dwa miesiące.

Zrekonstruowany megadolon (Otodus megalodon)miał 16 metrów długości i ważył ponad 61 ton. Oszacowano, że mógł pływać z prędkością około 1,4 metra na sekundę, wymagał ponad 98 000 kilo kalorii każdego dnia i miał objętość żołądka prawie 10 000 litrów. Wyniki te sugerują, że megalodon mógł podróżować na duże odległości i był w stanie zjeść całą zdobycz o długości do 8 metrów. Jest to wielkość współczesnych wielorybów zabójców, dzisiejszych czołowych drapieżników oceanicznych. Zdolność do jedzenia dużych drapieżników o porównywalnej wielkości miliony lat temu stawia megalodona na wyższym poziomie troficznym niż współczesne drapieżniki.

Rekin Megalodon – Dobrze zachowany kręgosłup umożliwia rekonstrukcję

Takie są wyniki międzynarodowego badania przeprowadzonego we współpracy z Uniwersytetem w Zurychu. Badania były możliwe tylko dzięki modelowaniu 3D jednego osobnika megalodona, który został odkryty w latach 60. XIX wieku. Wbrew wszelkim przeciwnościom, spora część jego kręgosłupa pozostała w zapisie kopalnym po tym, jak stworzenie zginęło w mioceńskich oceanach Belgii w wieku 46 lat około 18 milionów lat temu.

„Zęby rekinów są powszechnymi skamieniałościami ze względu na ich twardy skład, który pozwala im pozostać dobrze zachowanymi” – mówi pierwszy autor Jack Cooper, doktorant na Uniwersytecie Swansea. „Jednak ich szkielety są zbudowane z chrząstek, więc rzadko ulegają skamieniałości. Kręgosłup megalodona z Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych jest więc jedyną w swoim rodzaju skamieliną.”

Rekin Megalodon – Od pojedynczego kręgu do całej masy ciała

Zespół badawczy, w skład którego wchodzą naukowcy ze Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, USA, Australii i Afryki Południowej, najpierw zmierzył i zeskanował każdy pojedynczy kręg, zanim zrekonstruował całą kolumnę. Następnie dołączyli kolumnę do skanu 3D uzębienia megalodona ze Stanów Zjednoczonych. Uzupełnili model, dodając „ciało” wokół szkieletu za pomocą skanu 3D ciała żarłacza białego z RPA.

„Waga jest jedną z najważniejszych cech każdego zwierzęcia. W przypadku wymarłych zwierząt możemy oszacować masę ciała za pomocą nowoczesnych metod modelowania cyfrowego 3D, a następnie ustalić związek między masą a innymi właściwościami biologicznymi, takimi jak szybkość i zużycie energii” – mówi współautor John Hutchinson, profesor w Royal Veterinary College w Wielkiej Brytanii.

Trans-oceaniczny super drapieżnik

Wysokie zapotrzebowanie energetyczne zostałoby zaspokojone poprzez odżywianie się bogatym w kalorie tranem wielorybów, w którym ślady ugryzień megalodonów zostały wcześniej znalezione w zapisie kopalnym. Optymalny model żerowania potencjalnych spotkań ofiar megalodona wykazał, że zjedzenie jednego 8-metrowego wieloryba mogło pozwolić rekinowi na przepłynięcie tysięcy mil przez oceany bez ponownego jedzenia przez dwa miesiące. „Te wyniki sugerują, że ten gigantyczny rekin był transoceanicznym super drapieżnikiem” – mówi Catalina Pimiento, profesor Uniwersytetu w Zurychu i starszy autor badania. „Wyginięcie tego ikonicznego rekina olbrzymiego prawdopodobnie wpłynęło na globalny transport składników odżywczych i uwolniło duże walenie od silnej presji drapieżniczej”.

Kompletny model może być teraz wykorzystany jako podstawa do przyszłych rekonstrukcji i dalszych badań. Nowatorskie wnioski biologiczne wyciągnięte z tego badania stanowią skok w naszej wiedzy o tym pojedynczym super drapieżniku i pomagają lepiej zrozumieć funkcję ekologiczną, jaką megafauny odgrywają w ekosystemach morskich, oraz wielkoskalowe konsekwencje ich wyginięcia.

Megalodon wyginął z powodu żarłaczy białych